Ιδιοπαθής Τρόμος

Ο ιδιοπαθής τρόμος είναι μια πολύ συχνή κινητική διαταραχή άγνωστης αιτιολογίας. Χαρακτηρίζεται από τρόμο (τρεμούλα) στα άνω άκρα που εμφανίζεται σε κάποια θέση ή κατά την κίνηση. Μπορεί να έχει αργή μεν αλλά προοδευτική επιδείνωση.
Σε κάποιους ασθενείς συνυπάρχει αστάθεια στη βάδιση και διαταραχή ισορροπίας.

Γενικά τα συμπτώματα είναι τα εξής:
• Ο τρόμος ξεκινάει από το ένα χέρι και επεκτείνεται στο άλλο. Σπάνια μπορεί να επεκταθεί στο σύστοιχο κάτω άκρο.
• Αρχικά ο τρόμος μπορεί να εμφανίζεται περιοδικά και κυρίως σε συναισθηματική φόρτιση, κόπωση, πείνα, αλλαγές θερμοκρασίας. Προοδευτικά γίνεται μόνιμος και ενδεχομένως πιο έντονος. Ελαττώνεται με το αλκοόλ στο 50-70% των περιπτώσεων. Δεν εμφανίζεται όταν το άκρο είναι χαλαρό ούτε στον ύπνο.
• Δεν αποκλείεται το ένα χέρι να τρέμει περισσότερο από το άλλο.
• Ο τρόμος επίσης εμφανίζεται σε κεφάλι, φωνή, χείλη και πρόσωπο.

Η διάγνωση βασίζεται στο οικογενειακό ιστορικό και στην κλινική εξέταση.
Προκειμένου να αποκλεισθούν άλλες αιτίες χρειάζονται κάποιες εξετάσεις αίματος:
• Ηλεκτρολύτες
• Θυρεοειδικές ορμόνες
• Ουρία, κρεατινίνη
• Ηπατικά ένζυμα
• Σερουλοπλασμίνη, χαλκός
Η αξονική και η μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου είναι φυσιολογικές στον ιδιοπαθή τρόμο.
Στην περίπτωση που ο τρόμος έχει αιφνίδια έναρξη και γρήγορη επιδείνωση συστήνεται να γίνεται μαγνητική τομογραφία.

Η πριμιδόνη και η προπρανολόλη είναι τα φάρμακα εκλογής.
Στις περιπτώσεις που ο τρόμος δεν είναι μόνιμος μπορεί να ληφθεί μια μικρή δόση προπρανολόλης ή αλκοόλ μισή ώρα πριν από κάποια δραστηριότητα στην οποία ο ασθενής δεν θέλει να τρέμει.
Άλλα φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι αντιεπιληπτικά ( τοπιραμάτη), αντιψυχωσικά ( κλοζαπίνη) και αντικαταθλιπτικά (μιρταζαπίνη).